Srećna i dugovječna penzija, bez obzira kolika bila, želja je mnogih, a prema podacima Fonda penzijskog i invalidskog osiguranja Republike Srpske, u penziji uživaju i 22 osobe starije od 100 godina.
Kako su iz Fonda istakli za “Nezavisne novine”, od navedenog broja korisnika, 10 je muškog, a 12 korisnika ženskog pola.
“Prema evidenciji Fonda PIO Republike Srpske, najstariji korisnik O.Đ., sa prebivalištem na području Krajine, ima 104 godine i penziju prima od 1980. godine, odnosno 44 godine“, naveli su oni.
Takođe, osim O.Đ. (104), koji penziju prima već skoro pola vijeka, prema njihovim podacima, u evidenciji su zabilježeni i drugi korisnici koji već decenijama primaju penziju.
“Kada su u pitanju korisnici prava koji najduže ostvaruju ovo pravo, odnosno koriste penziju, u evidencijama Fonda Republike Srpske zabilježeno je da u tome prednjači 93-godišnji korisnik Z.M. sa područja Birča, koji status korisnika porodične penzije ima punih 74 godine tj. od 1950. godine, nakon smrti roditelja koji je ličnu penziju koristio pet godina. Potom slijedi 79-godišnji korisnik R.Z. sa područja Krajine, koji je korisnik porodične penzije od 1952. godine, nakon smrti roditelja, dok je u pogledu dužine perioda korištenja penzije treći po redu korisnik V.D., koji je korisnik porodične penzije od 1958. godine”, navode iz Fonda za “Nezavisne novine”.
I u Banjaluci ima stogodišnjaka
Ratko Trifunović, predsjednik Udruženja penzionera Republike Srpske, u razgovoru za “Nezavisne novine” istakao je da upravo u Udruženju penzionera Banjaluka imaju jednog penzionera koji će narednog mjeseca napuniti 104 godine, a koji živi u Karanovcu.
“Delegacija penzionera, a biću i ja uključen, ići će da mu čestita rođendan. Imali smo, takođe, i jednog penzionera sa više od 100 godina na Paprikovcu. Inače, ti koji su stariji imaju obično manje penzije, pa opštinska i gradska udruženja im pomažu, odnosno imaju ih u vidu da budu prioriteti da im se dodijeli pomoć iz sredstava članarine solidarnosti koje plaćaju svi penzioneri, članovi udruženja na nivou grada, opštine i tako dalje”, kaže Trifunović za “Nezavisne novine”.
Kad god se ukaže prilika i potreba, penzioneri jedni drugima pomažu.
“Posebno kada je penzioner bolestan, delegacija mjesnog udruženja ide njegovoj kući da ga posjeti ili u bolnicu i odnese poklone”, ističe on.
Dodaje da je najbolja penzija ona koja se dugo prima.
“Džaba ako je velika ako se ne prima dugo”, kaže Trifunović.
Stanje bi moglo biti i bolje
Kada je riječ o životu penzionera i njihovom položaju u društvu, Trifunović kaže da bi stanje moglo biti i bolje, ali da su, s obzirom na ukupno stanje u društvu, ipak penzioneri paženi.
“Ove godine su penzije povećane za 9,2 odsto. Očekivali smo jedno vanredno povećanje, međutim s obzirom na blokadu banaka, do toga nije došlo, ali zato očekujemo značajnije redovno povećanje 1. januara”, kaže Trifunović u razgovoru za “Nezavisne novine”.
Da je najbolja penzija koja se dugo prima potvrđuje i jedan penzioner iz Dervente s kojim smo razgovarali, a koji ističe da svoju penziju rasporedi kako zna i umije.
“Da je veća bilo bi bolje, neću kriti. Najviše novca odlazi na račune i lijekove, ali uvijek se nađe i koja marka za unučad. Uvijek je lijepo kad poštar pozvoni na vrata”, kaže ovaj penzioner za “Nezavisne novine”.
